Blog

Πρέπει να είναι η λέξη που έχω ακούσει πιο συχνά σαν παιδί.

Την άκουσα γλυκά, την άκουσα αυστηρά, με παρακαλετά, με ουρλιαχτά, με όλους τους τρόπους.

Ήμουν λιγόφαγο παιδί, δύσκολο στο φαγητό. Αυτή ήταν η ταμπέλα. Η αλήθεια είναι πως ήμουν μια χαρά παιδί. Αδύνατο από κατασκευής, λίγο φαγητό χρειαζόμουν και δεν μου άρεσαν τα πάντα. Μια χαρά ήταν αυτό. Όχι βέβαια για τους γονείς μου.

Μα πώς να αλλάξω αυτή την κατάσταση;

Αν το τελευταίο διάστημα αναρωτιέσαι ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να βρεις σύντροφο, μπράβο σου! Μπράβο σου γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούμε ότι μπορούμε να σχετιζόμαστε πάντοτε με επιτυχία, ότι μαγικά φίλτρα και ξόρκια λειτουργούν στις σχέσεις μας και τις κάνουν πάντοτε επιτυχημένες. Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζεται να αποδεχθούμε είναι ότι αν θέλουμε να δημιουργούμε σχέσεις επιτυχημένες, θα χρειαστεί να ενδοσκοπήσουμε και να βρούμε μέσα μας τον καλύτερο τρόπο για να σχετιζόμαστε.

Μάθημα κηπουρικής σήμερα. Σίγουρα γνωρίζεις πως κάθε νέο μπουμπούκι στον κήπο σου θέλει φροντίδα και πότισμα για να ανθίσει και να γίνει λουλούδι ευωδιαστό, στο έπακρο των δυνατοτήτων του. Χρειάζεται να το προσέχεις, να καθαρίζεις τον περιβάλλοντα χώρο, να ξεριζώνεις τα ζιζάνια και να εξολοθρεύεις τα παράσιτα. Συμφωνείς;

Γνωρίζεις την αξία και τη σημασία των ορίων στη ζωή σου και στις σχέσεις σου. Είναι τόσο σημαντικά γιατί περιέχουν κανόνες, που προφυλάσσουν τις ανάγκες σου και τις αξίες της ψυχής σου, ώστε να μπορείς να διατηρείς τη συναισθηματική σου ισορροπία. Είναι το ίδιο σημαντικά και για τους άλλους, γιατί μπορείς να τους σέβεσαι και συλλειτουργείς μαζί τους, μόνο όσο και εσύ σέβεσαι τα δικά τους όρια.

Έχεις ακούσει τον όρο ψυχική ανθεκτικότητα. Πόσα γνωρίζεις, όμως, γι’ αυτήν; Η ψυχική ανθεκτικότητα είναι η ικανότητά σου να προσαρμόζεσαι σε κάθε δυσκολία που συναντάς στο δρόμο σου και να ανακάμπτεις έπειτα από κάθε δυσάρεστη πρόκληση στη ζωή σου.

Έχεις ακούσει πολλά για την αυτοπεποίθηση. Είναι η σιγουριά που νιώθεις για τον εαυτό σου, για τις προσωπικές σου δυνάμεις και τις ικανότητές σου. Αν πιστεύεις πως έχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση, σου έχουμε καλά νέα: η αυτοπεποίθηση είναι κάτι που μπορείς να κατακτήσεις, να αυξήσεις και να ενδυναμώσεις.

Όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι. Κάποιοι, όμως, φαίνεται πως το κάνουν με μεγαλύτερη ευκολία και να τι μαθαίνουμε από αυτούς:

Έχουν ένα ισχυρό “γιατί” στη ζωή

Αυτό το “γιατί” μοιάζει με τεράστιος μαγνήτης που τους τραβά να ακολουθούν τα όνειρά τους και τον σκοπό τους. Αν σου μοιάζει δύσκολο να το ανακαλύψεις, συνέχισε να ρωτάς τον εαυτό σου: “Γιατί είμαι εδώ;” και η ζωή θα σου δείξει τον δρόμο σου.

Ένα ερώτημα, μια απορία, ένα αίτημα.

Εμφανίζεται και περιμένει κάτι. Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς νιώθει ένα ερώτημα ; Ξέρεις πως κάτι αναζητά, κάτι γυρεύει. Τι περιμένει άραγε ; Μια απάντηση, μια κατανόηση, μια λύση ; Και μέχρι να έρθει η στιγμή αυτή ;  Πώς την αντέχει την αναμονή ; Τι το παρηγορεί, τι το ησυχάζει ;

Δεν ξέρω να ξεκουράζομαι. Το ομολογώ.

Το κάνω, αλλά δεν είναι από τα δυνατά μου, ούτε απ’ τα εκ των ουκ άνευ. Χρειάζεται να έχω πάντα το νου μου, για να ελέγξω αν το κάνω αρκετά. Αν δεν διπλοτσεκάρω επί τούτου, θα ξεχάσω να κάνω τις απαραίτητες σ’ όλους μας παύσεις.

Ημερολόγια συστημικών αναπαραστάσεων.

Άλλη μια ιστορία, όπως αυτή προέκυψε κατά τη διάρκεια ενός εργαστηρίου συστημικών αναπαραστάσεων, που μας υπενθυμίζει τη σημασία της αναγνώρισης των απωθημένων δυσάρεστων συναισθημάτων και πώς αυτά μπορούν να μας αποξενώσουν από την ίδια μας τη ζωή και να μας κάνουν να καταφεύγουμε στην πρόσκαιρη χαρά υπερβολών και καταχρήσεων κάθε μορφής.

Έχουμε τη συνήθεια να ξεκινάμε τη χρονιά με τον τρόπο που ξεκινήσαμε τη ζωή μας. Θα σου πω τι εννοώ. Όταν γεννιόμαστε, είμαστε μια ανάγκη, ένα αίτημα, ένα θέλω. Καλά κάνουμε, έτσι πρέπει να είναι. Δεν έχουμε και δεν μπορούμε να δώσουμε κάτι, πέρα από τη χαρά της ύπαρξής μας.

Τις περισσότερες φορές, λοιπόν, έτσι ξεκινάμε και τις χρονιές μας. Με τα θέλω μας, τα αιτήματά μας, τις προσδοκίες μας, τις επιθυμίες μας, αυτά που περιμένουμε από τον εαυτό μας, τους άλλους, τη ζωή. Αν κάτι μας κάνει να χαιρόμαστε ιδιαίτερα σε κάθε μας ξεκίνημα, είναι αυτή η αισιοδοξία της φρέσκιας προσδοκίας, της ακόμη μίας ευκαιρίας. Ο,τι δεν έγινε, τώρα θα γίνει.

Σε απόσταση αναπνοής από το κλείσιμο ακόμη μιας χρονιάς, σκέφτομαι πόσο μας αρέσει να μετράμε τον χρόνο. Θέλουμε να τον υπολογίζουμε, να τον αξιολογούμε, να τον φορτώνουμε, πότε με προσδοκίες και πότε με απογοητεύσεις. Τι έκανα και τι θα κάνω. Πόσο σωστά και πόσο λάθος. Τι μου έφερε και τι μου πήρε. Πότε θέλουμε να κρατάμε σφιχτά τον χρόνο να μη φύγει, πότε τον σπρώχνουμε να κυλίσει, να περάσει, να τον ξεφορτωθούμε.