Blog

Το σημερινό μου μήνυμα προέκυψε σαν σκέψη, όταν ένας φίλος μου έστειλε ένα πολύ ενδιαφέρον post, το περιεχόμενο του οποίου με ενθουσίασε και ανυπομονούσα να το μοιραστώ μαζί σας.

Το post αναφερόταν στη Μάργκαρετ Μιντ, μια διάσημη ανθρωπολόγο, που με τις μακροχρόνιες μελέτες της σε διάφορα μέρη σε όλο τον κόσμο, έφερε μια πραγματική επανάσταση στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον άνθρωπο και τις κοινωνίες που δημιουργεί.

Είναι, μάλιστα, δική της μια φράση που ίσως έχεις ακούσει :

Χρειάζεται να διδάξουμε τα παιδιά να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται.

Συνεχίζουμε να ζούμε με τους περιορισμούς που μας κρατούν ασφαλείς και αυτή η αλλαγή ίσως έχει διαταράξει τελείως την καθημερινότητά μας και έχει απομακρύνει συνήθειες και επαφές που αγαπούσαμε και έδιναν χαρά στη ζωή μας.

Κάποιοι από σας έχουν αυξημένες υποχρεώσεις αυτές τις μέρες, άλλοι αλλάζουν αρκετά τρόπο ζωής, άλλοι έχουν μείνει σε ένα αναγκαστικό κενό.

Απίστευτο εργαλείο αυτός ο νους, έτσι ; Ακούραστος, δημιουργικός, ευφάνταστος. Και πόσες φορές όμως μας φαίνεται επαναλαμβανόμενος, κουραστικός, εκνευριστικός. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι ο νους όλα αυτά, είναι οι σκέψεις που παράγει. 

Κάνω χιλιάδες σκέψεις την ημέρα. Όλοι μας αυτό κάνουμε. 

Σκέψεις, απόψεις, συμπεράσματα, επιλογές, μια συνεχής ανάγνωση και ερμηνεία της εμπειρίας της ζωής, που οδηγεί σε δημιουργία νέας εμπειρίας και στην αναπόφευκτη εκ νέου ερμηνείας της. Ένας αδιάκοπος κύκλος, ένα πέρα δώθε σκέψεων, πολλών περισσότερων τελικά από την ίδια την εμπειρία. 

Κράτησε το όνειρο ...

Τόλμησες ποτέ να επιθυμήσεις κάτι και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ονειρευτεί ότι το έχεις ; Αποφάσισες να κάνεις ό,τι χρειάζεται για να κάνεις το όνειρο πραγματικότητα ;

Μπορεί να θέλησες να μάθεις μια ξένη γλώσσα, έναν χορό, ορειβασία ή διαλογισμό. Μπορεί να ονειρεύτηκες μια νέα σχέση, ανάπτυξη της δουλειάς σου, καλύτερη υγεία ή να ζεις σε έναν καλύτερο, πιο δίκαιο και ευτυχισμένο κόσμο. 

Τα έμαθες τα νέα;

Έλαβες την υπενθύμιση, τη συμπλήρωση, τις νέες οδηγίες; 

Ποιες οδηγίες εννοώ ; Τις οδηγιες που πήρες μεγαλώνοντας. Το εγχειρίδιο χρήσης της ζωής, τον χάρτη, τις οδηγίες προς ναυτιλομένους. Όλες εκείνες τις υποδείξεις που ρητά ή σιωπηλά σου έδωσαν. Σου είπαν έτσι θα ζεις, έτσι θα φέρεσαι, έτσι θα σ’ αγαπάμε. Αυτά θα πιστεύεις, έτσι θα νιώθεις, έτσι θα σκέφτεσαι, αυτό είναι το σωστό. 

Ναι, τα μαλώνουμε πολύ συχνά.

Τα κακοχαρακτηρίζουμε, τα καταπιέζουμε, τα υποτιμάμε, τα κρύβουμε. 

Ποια ; Τα συναισθήματά μας φυσικά 

Που δεν είναι τίποτε άλλο από πόρτες που οδηγούν στις πιο βαθιές αλήθειες μας. Παράθυρα με θέα τις πιο κρυφές μας σκέψεις. Αν ξέραμε πόσο σημαντικά είναι, πόσα ξέρουν για μας, πόσα έχουν να μας πουν, θα τα καλωσορίζαμε με αγάπη, με τρυφερότητα. Θα στεκόμαστε δίπλα τους με ενδιαφέρον γνήσιο, με λαχτάρα. 

Πού ζεις, αλήθεια ;

Νομίζεις πως η ερώτηση έχει να κάνει μόνο με το μέρος που ζεις ;

Έχει πολύ περισσότερο να κάνει με τον χρόνο στον οποίο ζεις. Χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, μεγάλο μέρος της ζωής σου το περνάς στο παρελθόν ή στο μέλλον. Και, μέχρι ένα βαθμό, είναι χρήσιμο αυτό.

Αν χαίρεσαι μόνο όταν γελάς, χάνεις πολλά και δεν το ξέρεις. 

Είναι εύκολο να χαιρόμαστε όταν τα πράγματα είναι αστεία. Είναι μια δεξιότητα βέβαια κι αυτή, δεν λέω, κι αν την έχετε να ευχαριστήσετε τον εαυτό σας χίλιες φορές, γιατί αρκετοί άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να βλέπουν και την αστεία πλευρά της ζωής και έχουν ξεχάσει να γελούν με την καρδιά τους. Ξέρεις, αυτό το γέλιο το ξεκαρδιστικό, που πονάει η κοιλιά σου από τα γέλια. Το θυμάσαι ; 

Γνωρίζεις τον κύριο και την κυρία «θα» ;

Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο ζευγάρι.

Μιλούν πάντα για το μέλλον και όταν το κάνουν τα μάτια τους αστράφτουν. Γελούν και μιλούν γρήγορα και με ενθουσιασμό. Λένε για τα χίλια σχέδιά τους και για το πόσα σχεδιάζουν να κάνουν.

Όταν μιλάμε για δυσκολία στην επικοινωνία, συνήθως εννούμε ότι δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε, έχουμε την αίσθηση ότι δεν μας ακούν οι άλλοι, ότι δίνουμε μια μάχη κάθε φορά ή ότι έχουμε απογοητευεί και δεν προσπαθούμε καν να μιλήσουμε.

Κάποιες φορές το ακούς, κάποιες φορές το λες στον εαυτό σου. Μπορεί να γίνει και αρκετά εκνευριστικό όταν κάποιος αμφισβητεί την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε τις καταστάσεις γύρω μας.

Σίγουρα το έχεις ξανακούσει αυτό.
Για ποια δύναμη όμως μιλάμε ; Δεν νιώθουν όλοι δυνατοί ή αδύναμοι για τους ίδιους λόγους ή στις ίδιες καταστάσεις.