Τι κάνεις ; Όλο και καλύτερα !

Δεν φαντάζεσαι πόσο με μπερδεύει αυτή η απάντηση όταν την ακούω. Τι σημαίνει αλήθεια; Με αγχώνεις λίγο. Δεν ήσουν καλά και είσαι όλο και καλύτερα; Εντάξει, αν ήσουν ή είσαι άρρωστος, αν πενθείς, αν κάτι δεν πήγαινε καλά, αν έχεις κάποια δυσκολία, το καταλαβαίνω. Μου περιγράφεις την πρόοδό σου. Χαίρομαι για σένα και συνεύχομαι με την καρδιά μου – μακάρι να είσαι όλο και καλύτερα !

Αν το λες, όμως, για να δηλώσεις τη συνεχή σου επιθυμία για πρόοδο από όποιο σημείο κι αν βρίσκεσαι (υποθέτω κι εγώ, τι να κάνω), θα πρέπει να βρεις άλλο τρόπο για να μου την εκφράσεις. Παρόλο που η πρόθεσή σου είναι καλή, στα δικά μου αυτιά, η δήλωσή σου ακούγεται ξύλινη, καταναγκαστική, υποχρεωτική. Κάθε μέρα θα πρέπει να είμαι όλο και καλύτερα από τη χθεσινή ;

Δεν με ενδιαφέρει να το ακούω αυτό. Θέλω να σε ρωτάω τι κάνεις και να μου μιλάς ειλικρινά, αληθινά, εκεί που είσαι, σε απευθείας ανταπόκριση από το παρόν σου. Δεν γίνεται η κάθε σου μέρα να είναι οπωσδήποτε καλύτερη από την προηγούμενη. Μπορεί και να είναι. Καλύτερη, πολύ πολύ καλύτερη, σούπερ, εξαιρετική, η καλύτερη μέρα της ζωής σου. Μια χαρά. Χαίρομαι αφάνταστα, έλα να γιορτάσουμε μαζί. Και χωρίς απαραίτητα να μου εξηγήσεις, ακόμη κι αν μου πεις γιατί έτσι, γιατί έτσι νιώθεις.

Μπορεί όμως η σημερινή σου μέρα να είναι χάλια. Πολύ χειρότερη από τη χθεσινή. Η χθεσινή να ήταν παράδεισος και σήμερα να ζεις τον αρμαγεδδώνα σου, την κατάρρευσή σου, μια μικρή κόλαση.

Ή, ίσως, ζεις μια μέρα κάπου ανάμεσα στην κόλαση και τον παράδεισό σου. Μια απλή μέρα, ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη από τη χθεσινή, ούτε από οποιαδήποτε άλλη μέρα. Που θέλει να τη ζήσεις, να τη συναντήσεις, να τη δημιουργήσεις, μες την αυθεντικότητά της, ακριβώς όπως είναι και γίνεται. Χωρίς το άγχος να πρέπει να τη συγκρίνεις. Να πρέπει να την βάλεις να περπατήσει στην πασαρέλα των ημερών, να δείξει τα καλούδια της, τα επιτεύγματά της, να κερδίσει μια προηγούμενη για να επιβιώσει.

Κι άσε με και μένα να σε συναντήσω μες την αλήθεια σου. Όταν σε ρωτάω τι κάνεις, πραγματικά ενδιαφέρομαι να μάθω. Για σένα. Για τη μοναδική αυτή μέρα. Δεν θα σε βαθμολογήσω, δεν θα καλέσουμε την happiness police αν δεν έχεις μια πρόοδο να παρουσιάσεις, έχεις δικαίωμα να είσαι όσο καλά ή όσο λιγότερο καλά θέλεις και μπορείς. Το ίδιο θα νοιάζομαι για σένα, το ίδιο θα σε αγαπάω.

Μαζί μου μπορείς να είσαι ο εαυτός σου. Ο μοναδικός, γνήσιος, αυθεντικός εαυτός σου. Με τα πάνω σου, τα κάτω σου, τη χαρά και τη λύπη σου, τη σταθερότητα και την αστάθειά σου, την ασφάλεια και την ανασφάλειά σου, τα πάντα όλα σου. Το ίδιο είμαι κι εγώ. Έτσι θέλω να με βλέπεις. Έτσι να με αγαπάς. Γιατί είμαι, είσαι, είμαστε μόνο ένας άνθρωπος. Ούτε μια αξιολόγηση, ούτε ένας βαθμός, ούτε ένα μόνιμα χαρούμενο emoji στο πληκτρολόγιο της ζωής.