Ακόμη κι αν είσαι από αυτούς που κρατούν τις καλοκαιρινές διακοπές τους για το τέλος του καλοκαιριού (όπως εγώ) θα έχεις πια επιστρέψει.

Το ξέρεις πως στην τελευταία μέρα των διακοπών σου κρύβεται το καλύτερο τεστ που μπορείς να κάνεις για να δεις πώς πάει η ζωή σου ; Τη στιγμή ακριβώς που αρχίζεις να συνειδητοποιείς πως ήρθε η ώρα να επιστρέψεις στην καθημερινότητά σου. Το συναίσθημα που δημιουργείται μέσα σου εκείνη τη στιγμή είναι ο δείκτης της ευζωίας σου, μια διεισδυτική ματιά στο σχέδιο της ζωής σου και στο μέχρι τώρα αποτέλεσμά του.

Αν, εκείνη την πολύτιμη αυτογνωσιακά στιγμή, αρχίζεις τα αχ και βαχ και εκείνο το τραγικό «τα κεφάλια μέσα», σε καλώ να αναρωτηθείς γιατί το κάνεις.

Μπορεί να το κάνεις από συνήθεια. Ναι, μπορεί πραγματικά να έχεις μιμηθεί αυτή τη στάση. Συνηθίζεται. Μπορεί να μην το σκέφτεσαι καν όταν το κάνεις ή θέλεις απλά να λες κάτι που λένε οι περισσότεροι.

Μπορεί όμως να έχεις αυτή τη δυσαρέσκεια, γιατί πραγματικά η ζωή σου είναι πολύ λιγότερο ενδιαφέρουσα από τις διακοπές σου, ίσως και πολύ λιγότερο ευχάριστη και απολαυστική. Κι αυτό είναι πολύ σοβαρό, στάσου λίγο να του δώσεις τη σημασία που του αξίζει.

Φυσικά οι διακοπές εξ ορισμού είναι κάτι διαφορετικό, καλύτερο και απολαυστικότερο από την καθημερινότητά σου. Η απόσταση όμως από τη μία κατάσταση στην άλλη, χρειάζεται να είναι τέτοια, ώστε η μετάβαση να μην πυροδοτεί συναισθήματα απογοήτευσης, ματαίωσης, θλίψης.

Δεν σου προτείνω, βέβαια, να κάνεις λιγότερο ευχάριστες τις διακοπές σου, αλλά, αν ανήκεις στην κατηγορία των «τα κεφάλια μέσα» και αν δεν το κάνεις από συνήθεια (μια όχι και τόσο χρήσιμη συνήθεια παρεμπιπτόντως), θα σε καλέσω να κάνεις έναν μικρό απολογισμό, έστω μια παρατήρηση της ζωής σου, για να δεις τι είναι αυτό που την κάνει να μοιάζει με κάτι που στην ιδέα του και μόνο στραβώνεις.

Κι ό,τι δεν σου αρέσει, κάνε ό,τι μπορείς να το αλλάξεις ή να αλλάξεις τον τρόπο που το βλέπεις ή το διαχειρίζεσαι. Κάνε αυτή τη χάρη στον εαυτό σου, σε όλους μας. Γιατί σε θέλω, όλοι σε θέλουμε, με το κεφάλι έξω, ψηλά και καμαρωτά, να βλέπεις μακριά, να γελάς, να απολαμβάνεις, να εμπνέεσαι. Και να λυπάσαι ακόμη και να πονάς, αν έτσι συμβεί.

Αλλά με το κεφάλι έξω και ψηλά !