Αν ήμουν θεάνθρωπος, θα θυσιαζόμουν για την ανθρωπότητα.

Θα σήκωνα το σταυρό του μαρτυρίου, θα δίδασκα με το παράδειγμα της υπομονής, της αγάπης, της συγχώρεσης.

Θα αψηφούσα το φόβο και το θάνατο.

Θα ενέπνεα ελπίδα με την ανάστασή μου.

Είμαι μόνο ένας άνθρωπος.

Και μπορώ να κάνω τις απλές δικές μου αναστάσεις.

Ανάσταση σημαίνει έγερση, σήκωμα, μετατόπιση.

Αφιερώνω τις μέρες μου, με όλη μου την καρδιά, στο να ανακαλύπτω τι με κρατάει κάτω, τι με πηγαίνει πίσω, τι με σταματάει, τι με περιορίζει.

Βαδίζω σταθερά, ακόμη κι αν λυγίζω.

Κοιτάω ψηλά, κοιτάω γύρω μου, ανοίγω τη ματιά μου να τα χωράει όλα.

Ζητάω βοήθεια, καθοδήγηση, έμπνευση.

Και μέσα στην πορεία μου, γιορτάζω τις δικές μου αναστάσεις, τις στιγμές που πατάω τον θάνατο της συνήθειας, της ψευδαίσθησης, της φωνής που λέει όσα δεν είμαι, τα δεν πρέπει, δεν μπορείς, δεν ξέρεις.

Μικρές καθημερινές δοκιμασίες, μεγάλες ανθρώπινες μετατοπίσεις, εγέρσεις, αναστάσεις.

Ας βαδίζουμε μαζί, συνοδοιπόρε μου, το δρόμο της αυτογνωσίας, της αυτοπραγμάτωσης, της ανάστασης.