Λέξη ελληνική, με τη δική της δυναμική ομορφιά, πολυεπίπεδη.

Αγαπώ κάθε της γράμμα. Το εύηχο ευ, το γάργαρο ρο της, το μεγαλοπρεπές της ωμέγα κι αυτό το -στία, που θυμίζει εστία. Ναι, έτσι αγαπώ την ευρωστία, έτσι τη νιώθω, σαν την εστία μου, το σπίτι μου, εκεί που θέλω να ανήκω. Σε μόλις οκτώ γράμματα, η υποστηρικτική φροντίδα της ύπαρξης, σε όλα της τα επίπεδα.

Σε σωματικό επίπεδο, ευρωστία είναι η σωματική δύναμη, η ζωτικότητα, η ρώμη, είναι η καθαρότητα και η ζωντάνια αυτού που είναι πολύ περισσότερα από μόνο ένα σώμα. Είναι η διατήρηση της λάμψης ενός ναού, ενός εργαλείου ιερού, μέσα από το οποίο το πνεύμα ζει μια ανθρώπινη εμπειρία, εκφράζεται, απολαμβάνει, δημιουργεί.

Σε ψυχικό επίπεδο, πλούσιος σε συναισθήματα ο εύρωστος, συνειδητοποιημένα τα αντιλαμβάνεται, τα εντοπίζει, τα αποδέχεται. Τώρα νιώθω χαρούμενος, τώρα ευτυχισμένος, γεμάτος, ερωτευμένος, θυμωμένος, πληγωμένος, φοβισμένος, δυνατός, ευλογημένος, ευγνώμων. Μια αγκαλιά συναισθήματα, πολύτιμα, γεμίζουν την καρδιά σου, όλα δικά σου, όλα παιδιά σου. Έτσι, εύρωστος ψυχικά και αυθεντικός, μπορείς να νιώσεις τον διπλανό σου, τον γείτονα, τον αδελφό σου, να αναγνωρίζεις και τη δική του συναισθηματική κατάσταση, τις συμπεριφορές, τις αντιδράσεις του. Να καταλάβεις, να συμπονέσεις, να συν-νιώσεις, να συντρέξεις.

Κι όταν η ευρωστία σου συναντά τον πνευματικό σου εαυτό, η διεύρυνση υπερβαίνει κάθε όριο και περιορισμό. Μπορείς να ζεις πέρα και πάνω από τους περιορισμούς της ατομικότητας, της ξεχωριστότητας, της μονάδας. Μπορείς εκεί να νιώσεις πως όσα σε ενώνουν με τα πάντα γύρω σου, είναι πολύ περισσότερα από όσα φαινομενικά σε χωρίζουν. Ολόκληρη η γη γίνεται σπίτι σου, οι άνθρωποι όλοι οικογένειά σου, τα ζώα, τα φυτά, όλα κομμάτι σου κι εσύ δικό τους. Η πραγματική εστία, η οικουμενική σύνδεση, αδιάλειπτη, ανεμπόδιστη, ρέουσα.

Έχεις ποτέ φανταστεί πως μπορείς να επηρεάσεις το επίπεδο της ευρωστίας σου μόνο με τη σκέψη σου ; Όταν πχ μιλάς υποτιμητικά για τον εαυτό σου, το στομάχι σου σφίγγεται, όταν αρνείσαι να δεις μια αλήθεια, η όρασή σου θολώνει και όταν νιώθεις απροστάτευτος τα γόνατά σου λυγίζουν, μεταφορικά αλλά, με το πέρασμα του χρόνου και τη συνεχή επανάληψη, και κυριολεκτικά.

Ευτυχώς, αυτή η πορεία της α-σθένειας, μπορεί και να αναστραφεί.Αν αλλάξουμε τη διήγηση, αλλάζουν τα αποτελέσματά της. Από την αδυναμία περνάμε στη ζωτικότητα, από την ασθένεια διευκολύνουμε τη θεραπεία, από τη συρρίκνωση οδηγούμαστε στην ευρωστία.

Όλοι ξέρουμε καλά το “ νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ”. Τώρα γνωρίζουμε, όλο και περισσότερο, ότι ισχύει και το αντίθετο. Μια υγιής ύπαρξη, σε σωματικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο, είναι αποτέλεσμα και ενός υγιούς τρόπου σκέψης. Υπέροχα νέα, έτσι δεν είναι ; Να γνωρίζω πως ανάμεσα σε μένα και την ευρωστία μου υπάρχει μόνο μια σκέψη. Εσύ, αν πίστευες πως αυτό ήταν αλήθεια, πόσο θα πρόσεχες τον τρόπο που σκέφτεσαι ;