-Γεια σου

-Γεια σου

-Είμαι ήδη πληγωμένη και γεμάτη θυμό. Δεν το βλέπεις, δεν το δείχνω. Δεν το κρύβω, απλά ούτε κι εγώ το αντιλαμβάνομαι. Έχω ζήσει τη στέρηση και τη μοναξιά. Κι αυτό ζει κάπου βαθιά μέσα μου. Στην άκρη της μνήμης μου. Μπορεί να το θυμάμαι πού και που. Μετά το αγνοώ, έτσι κι αλλιώς, τι να το κάνω. Δεν το χρειάζομαι. Κανέναν δεν χρειάζομαι.

- Είμαι ήδη πληγωμένος και απόμακρος. Δεν το δείχνω, δεν το ξέρω. Ίσως κάποτε να ζούσα το κοντά. Κάποιες φορές, μια ανάμνηση κάνει το χέρι μου να κινηθεί μπροστά, θέλω να αγγίξω. Κάτι με σταματά. Δεν θυμάμαι όμως τι. Το χέρι κατεβαίνει και μένει ακίνητο. Δεν πρέπει, δεν μπορώ. Ας απομακρυνθώ.

- Με σένα θα είναι αλλιώς. Εσύ θα με αγαπάς. Θα ξέρεις τις ανάγκες μου, πριν καν τις εντοπίσω. Κι ούτε θα σου ζητάω. Έτσι θα με αγαπάς. Θα με λατρεύεις και θα μαντεύεις. Δεν θα με απογοητεύεις. Μαζί σου θα νιώσω ασφαλής. Πόσο μου έχει λείψει να νιώθω ασφαλής.

- Με σένα θα είναι αλλιώς. Εσύ δεν μου ζητάς. Δεν με τρομάζεις. Μου αρέσει τόσο που με θαυμάζεις. Με την ικανοποίηση στο βλέμμα σου μπορώ να πετάξω, να αναπτυχθώ, να χαλαρώσω. Μαζί σου νιώθω ασφαλής. Πόσο μου έχει λείψει να νιώθω ασφαλής.

- Τι έγινε ; Δεν με κοιτάς. Με αγνοείς. Με πληγώνεις. Με ματώνεις. Με θυμώνεις. Με πρόδωσες. Με εγκαταλείπεις. Εσύ φταις. Ποτέ δεν με κατάλαβες. Είσαι... Είμαι … Είσαι ….

- Τι έγινε ; Τι μου ζητάς ; Με μαλώνεις. Με ματώνεις. Με θυμώνεις. Δεν ξέρω, δεν μπορώ, ας απομακρυνθώ. Νόμιζα ότι ήμουν αρκετός. Δεν είμαι. Είμαι … Είσαι … Είμαι …

- Ήμουν πληγωμένη πολύ πριν σε γνωρίσω.

- Ήμουν πληγωμένος πολύ πριν σε γνωρίσω

- Ήμουν θυμωμένη έτσι κι αλλιώς

- Ήμουν απόμακρος έτσι κι αλλιώς

- Δεν το έβλεπα, δεν σε έβλεπα

- Δεν σε έβλεπα, δεν το έβλεπα

- Είχαμε μάτια μόνο για την πληγή μας

- Βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον να έρθει στην επιφάνεια η πληγή μας

- Την υποστήριξη που θέλω δεν μπορείς εσύ να μου τη δώσεις. Δεν είναι η θέση σου, ούτε δουλειά σου να μου τη δώσεις. Αυτό που μου λείπει είναι πολύ μεγαλύτερο από σένα. Όχι γιατί είσαι λίγος. Αλλά γιατί η πληγή μου κατοικεί σε μια ρωγμή του χρόνου που εσύ δεν μπορείς να πας. Άφησέ με να το φροντίσω. Μείνε κοντά μου, αλλά αυτό εγώ θα το φροντίσω.

- Την αναγνώριση που θέλω δεν μπορείς εσύ να μου τη δώσεις. Δεν είναι η θέση σου, ούτε δουλειά σου να μου τη δώσεις. Αυτό που μου λείπει είναι πολύ μεγαλύτερο από σένα. Όχι γιατί είσαι λίγη. Αλλά γιατί η πληγή μου κατοικεί σε μια ρωγμή του χρόνου που εσύ δεν μπορείς να πας. Άφησέ με να το φροντίσω. Μείνε κοντά μου, αλλά αυτό εγώ θα το φροντίσω.

- Είμαι μόνο μια γυναίκα

- Είμαι μόνο ένας άντρας

- Ίσως τώρα μπορούμε να συναντηθούμε ξανά. Πιο αληθινοί. Πιο έτοιμοι. Έχοντας αγκαλιάσει τους φόβους και τις πληγές μας. Τώρα θα συστηθούμε, σαν να βλεπόμαστε για πρώτη φορά. Τώρα μπορούμε να γνωριστούμε. Τώρα μπορούμε αμοιβαία να υποστηριχτούμε. Να σεβαστούμε τις πληγές. Να εκφράσουμε ανάγκες. Να τολμήσουμε να είμαστε λίγοι. Τότε, θα είμαστε αρκετοί.
...

Φανταστικός διάλογος ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Τα φύλα έχουν επιλεγεί τυχαία. Η πληγή - και η εμπλοκή - δεν έχουν φύλο.

Οι συναντήσεις μας και οι κρυφοί μας διάλογοι, υπάρχουν μέσα μας πολύ πριν γίνουν πραγματικότητα. Το εσωτερικό σενάριο, το μαγικό ραβδί μας. Μετά, είναι απλά θέμα επιλογής ηθοποιών. Μην τα βάζεις με τους ηθοποιούς. Ποτέ ένας ηθοποιός, όσο καλός κι αν είναι, δεν σώζει ένα κακό σενάριο.