Κάτι γεννιέται, κάτι περιμένει να γεννηθεί. Συνεχώς, παντού και πάντα.

 Όλη σου η ζωή, το θαύμα μιας γέννησης.

Της δικής σου αρχικά. Υπήρξε μια στιγμή που δεν υπήρχες καν. Μετά ένα μεγάλο Ναι οδήγησε στη δική σου δημιουργία. Ένα Ναι που οι γονείς είπαν ο ένας στον άλλον και οι δυο μαζί σε σένα. Πέρα από όσα ακολούθησαν, όσο φροντίστηκες ή ο,τι στερήθηκες, όσα έχασες κι όσα κέρδισες,  κανείς κανείς δεν μπορεί να σου πάρει αυτό το Ναι. Μεγάλη ευλογία η γέννησή σου. Μια καταπληκτική αφετηρία πολλών επόμενων γεννήσεων.

Ίσως υποθέτεις πως μιλώ για τα παιδιά που έκανες, που θέλεις ή δεν θέλεις να κάνεις. Θα ήταν πολύ λίγο και περιοριστικό αν μιλούσα μόνο για αυτό. Όσο σημαντική κι αν είναι η εξέλιξη της ζωής και με αυτόν τον τρόπο, λίγη μου φαίνεται μπροστά στην καθημερινή ευκαιρία σε μια μεγάλη σειρά γεννήσεων που συμβαίνουν στην και μέσα απ’ τη δική σου ύπαρξη.

Το σώμα σου πρώτα πρώτα, αναδημιουργεί τον εαυτό του κάθε στιγμή. Κανένα από τα κύτταρά σου δεν είναι το ίδιο με τα κύτταρα της γέννησής σου. Το ίδιο σου το σώμα, δίνει το παράδειγμα της συνεχούς εξέλιξης. Κύκλοι που κλείνουν  και άλλοι που ανοίγουν.

Ο νους σου, ο τόσο ικανός, δραστήριος και συνεχώς εξελισσόμενος νους σου. Όταν ήσουν παιδί, σαν παιδί σκεφτόσουν και πολύ λίγα από αυτά που πίστευες τότε, συνεχίζεις να τα πιστεύεις μέχρι σήμερα, τουλάχιστον συνειδητά.

Η καρδιά σου, τα συναισθήματά σου. Αυτά κι αν θέλουν να τους επιτρέπεις να εξελίσσονται. Πόσο χαίρεσαι, πόσο λυπάσαι, με ποιες αφορμές, για πόσο και τι κάνεις με όλα αυτά, είναι μια πρόκληση - πρόσκληση για εξέλιξη. Συναισθήματα που είχες για κάτι ίσως δεν τα χρειάζεσαι πια και καινούργια προσμένουν να τα αντικαταστήσουν.

Οι σχέσεις σου. Καμιά τους δεν θέλει να της συμπεριφέρεσαι σαν άψυχο αντικείμενο. Όλες ζητούν την προσοχή σου, σαν δέντρα που φυτεύεις και θέλουν τη φροντίδα σου. Οι καλές σχέσεις δεν παραμένουν ίδιες. Ανανεώνονται κι αυτές, αφήνουν κομμάτια τους, παλιούς τρόπους σύνδεσης ή επικοινωνίας και γεννούν άλλα, καλύτερα και συνεχώς φρέσκα. Αλλιώς μαραζώνουν, συρρικνώνονται

Τα δημιουργήματά σου. Πόσοι και πόσοι σπόροι δημιουργίας κρύβονται μέσα σου. Περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, την ευκαιρία, την απόφαση, να βλαστήσουν και να δώσουν καρπούς.

Βλέπεις ; Όλη σου η ζωή το θαύμα μιας συνεχούς γέννησης. Με τη χαρά και τους πόνους της. Με τις αμφιβολίες και τις εμπνεύσεις της. Όλη σου η ζωή ένα Ναι, που καθημερινά καλείσαι να πεις. Ναι στη δημιουργία, στην εξέλιξη, στη συνεχή ανανέωση.

Κι ας αμφιβάλλεις κάποιες φορές. Και ας κουράζεσαι. Κι ας φοβάσαι. Κι ας μοιάζει το καινούργιο άγνωστο κι απειλητικό. Κι ας χάνονται τα δώρα σου σε δρόμους με σκοτάδια. Το ξέρεις πως ο Ηρώδης θα ξεγελαστεί στο τέλος και οι Μάγοι επιτέλους θα σε βρούνε.