Έχουμε τη συνήθεια να ξεκινάμε τη χρονιά με τον τρόπο που ξεκινήσαμε τη ζωή μας. Θα σου πω τι εννοώ. Όταν γεννιόμαστε, είμαστε μια ανάγκη, ένα αίτημα, ένα θέλω. Καλά κάνουμε, έτσι πρέπει να είναι. Δεν έχουμε και δεν μπορούμε να δώσουμε κάτι, πέρα από τη χαρά της ύπαρξής μας.

Τις περισσότερες φορές, λοιπόν, έτσι ξεκινάμε και τις χρονιές μας. Με τα θέλω μας, τα αιτήματά μας, τις προσδοκίες μας, τις επιθυμίες μας, αυτά που περιμένουμε από τον εαυτό μας, τους άλλους, τη ζωή. Αν κάτι μας κάνει να χαιρόμαστε ιδιαίτερα σε κάθε μας ξεκίνημα, είναι αυτή η αισιοδοξία της φρέσκιας προσδοκίας, της ακόμη μίας ευκαιρίας. Ο,τι δεν έγινε, τώρα θα γίνει.

Είναι αυτό κακό ; Σίγουρα, όχι ! Οι στόχοι μας, τα σχέδια, τα πλάνα μας, όλα υπέροχα και καταπληκτικά και, αν τα συνδυάσουμε με την ανάλογη, σωστά οργανωμένη δράση, μπορούν να μας πάνε πολύ μακριά. Ο,τι έχει μέχρι στιγμής πετύχει η ανθρωπότητα, ξεκίνησε από μια σκέψη, μια ιδέα στο μυαλό κάποιου ή πολλών. Η ιδέα έγινε όραμα, το όραμα δράση και ιδού η εξέλιξη, σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο.

Παράλληλα με όλα αυτά, φέτος λέω να σου προτείνω μια μικρή ανατροπή.

Πώς θα ήταν να αναρωτηθείς, τι είναι αυτό που θέλεις να προσφέρεις. Αν εσύ ήσουν ένας από τους Μάγους με τα Δώρα, τι θα είχες να προσφέρεις στην ανθρωπότητα ;

Έλα τώρα, μην αρχίσεις τα τι μπορώ να κάνω, είμαι μόνο ένας άνθρωπος, ένας κόκκος άμμου και άλλα τέτοια. Και η Σαχάρα από κόκκους αποτελείται, αλλά μη σκέφτεσαι τώρα αυτό. Μη σε απασχολεί ο αντίκτυπος που θα έχει το δώρο σου, σκέψου μόνο το δώρο και τίποτε άλλο. Άλλωστε, ξέρεις τι λέμε για τα δώρα – η κίνηση μετράει.

Πώς θα βρεις το δώρο σου ; σου έχω έτοιμο λυσάρι για να μη βασανιστείς. Σκέψου αυτό που σου λείπει. Είτε σε σένα προσωπικά, είτε αυτό η απουσία του κάνει τον κόσμο λιγότερο όμορφο από όσο θα ήθελες. Μετά, κάνε αυτό το δικό σου δώρο στον κόσμο, κάντο την αποστολή σου.

Θα σου πω κάποιες ιδέες. Πιστεύεις πως οι άνθρωποι δεν σε σέβονται όσο θα ήθελες, δεν σε αγαπούν, δεν σε εκτιμούν ; Γίνε εσύ ο εκπρόσωπος αυτών των αρετών. Αναρωτήσου, πόσο σεβασμό, αγάπη, εκτίμηση δίνεις εσύ στους άλλους ή – το είχες δει να έρχεται … – στον εαυτό σου.

Λείπει δικαιοσύνη ; ποια είναι η σχέση σου με την κυρία ; πόσο κοιτάζεις κάτω από το μαντήλι και πόσο εθελοτυφλείς; γίνεσαι μήπως πιο αυστηρός ή ιδιαίτερα ελαστικός, ανά περίπτωση; Δύσκολο πράγμα η δικαιοσύνη.

Λείπει ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη, χαρά, δημιουργία ; Διάλεξε και δώσε.

Διάλεξε και γίνε ο απόστολος αυτού που λείπει. Γίνε η έμπνευση, ο πολλαπλασιαστής, ο δωρητής. Κάνε τον εαυτό σου πρώτα και, ίσως μετά και άλλους, να πιστέψουν σε αυτό, να καταλάβουν την αξία του,  να θέλουν να το δώσουν, με το παράδειγμα, όχι τις διδαχές σου. Και, πάνω και πρώτα από όλα, γίνε ο άνθρωπος που δικαιούται να το έχει, που το προσφέρει στον εαυτό του, που ξέρει να το ζητά και κάνει χώρο στην καρδιά του για αυτό.

Εμπρός μάγε μου, γέμισε τον κόσμο σμύρνα, λιβάνι και χρυσό. Μικρά ή μεγάλα, τα δώρα σου είναι ανεκτίμητα μοναδικά.