Πού ζεις, αλήθεια ;

Νομίζεις πως η ερώτηση έχει να κάνει μόνο με το μέρος που ζεις ;

Έχει πολύ περισσότερο να κάνει με τον χρόνο στον οποίο ζεις. Χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, μεγάλο μέρος της ζωής σου το περνάς στο παρελθόν ή στο μέλλον. Και, μέχρι ένα βαθμό, είναι χρήσιμο αυτό.

Μελετώντας το παρελθόν, είτε μιλάμε για την ιστορία ενός ανθρώπου είτε για την ιστορία ενός έθνους, έχουμε να μάθουμε πολλά. Διδασκόμαστε από τα λάθη μας, έχουμε επίγνωση των δυνατοτήτων μας, κάνουμε ακόμη καλύτερες επιλογές και διορθωτικές κινήσεις όπου χρειάζεται.

Μια χαρά μέχρι εδώ.

Αρκετές φορές, όμως, αντί να κάνουμε αυτό το εκπαιδευτικό προς τα πίσω ταξίδι, απλά κατοικούμε στο παρελθόν, μιλάμε μόνο για αυτό, η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από αυτό, μετανιώνουμε ή αναπολούμε, αρνούμαστε να προχωρήσουμε μπροστά και να ζήσουμε στο παρόν μας.

Με τον ίδιο τρόπο, κάποιες φορές μπορεί να υπνωτιζόμαστε από το μέλλον. Και πάλι βέβαια είναι χρήσιμη η τόση όση ενασχόλησή μας με τις πιθανότητες που ανοίγονται μπροστά μας. Μπορούμε να κάνουμε σχέδια, να προβλέπουμε κάποιες καταστάσεις, να προετοιμαζόμαστε κατάλληλα και αυτό να μας κάνει πιο αποτελεσματικούς σε ό,τι κάνουμε.

Μέχρι εκεί όλα καλά.

Τι γίνεται, όμως, όταν όλη η σκέψη μας βρίσκεται στο μέλλον ; Όταν καταφεύγουμε εκεί μόνο για να αποφύγουμε ένα παρόν που δεν μας αρέσει, κάνοντας όνειρα που ποτέ δεν επιστρέφουμε στο παρόν για να τα κάνουμε πράξη ; Τι γίνεται όταν αφιερώνουμε κάθε σταγόνα δύναμης για να προβλέψουμε κινδύνους, να αποφύγουμε λάθη, να ελέγξουμε τα πάντα ;

Εσύ, πού περνάς τη ζωή σου ; Πού κατοικείς ;

Το παρόν είναι ο μόνος πραγματικός σου τόπος, να ξέρεις.

Οτιδήποτε άλλο, είτε δεν υπάρχει πια, είτε δεν συμβαίνει ακόμη. Η μόνη ευκαιρία σου για μια πλήρη, αληθινή ζωή, γεμάτη δημιουργία, απόλαυση, σύνδεση και ανάπτυξη είναι στο εδώ και το τώρα σου. Μη χάνεις την ευκαιρία αυτής της ζωής.

“Tomorrow never happens” Janis Joplin